Stichting
Nepal Sambandha
In een draagmand door Nepal.
Eind januari was het zover en vertrok ik
samen met Martine, Gerard en Ineke naar Nepal om een trektocht in de Himalaya
rondom Pokhara te gaan maken en projecten van de stichting Nepal Sambandha te
bezoeken. De voorbereidingen waren voorspoedig verlopen. Twee weken voor
aankomst in Nepal werd ik al gemaild door vriend Bakhat uit Nepal, dat
de draagmand die hij voor Martine zou maken, klaar
was. Na aankomst in de hoofdstad Kathmandu vertrokken we zo snel mogelijk naar
Pokhara om aan de trektocht te beginnen. De dag na aankomst in Pokhara heb ik
samen met Ineke het Tibetaanse vluchtelingenkamp bezocht, waar we vanuit de
stichting scholieren sponsoren uit gezinnen zonder inkomen en kinderen die
zonder eigen ouders in het
vluchtelingenkamp wonen. De dag erna begonnen we aan onze trektocht waar we met
een taxi met de draagmand op de imperiaal van de auto naar Nayaphul (Nieuwebrug)
werden gebracht. Hier staken we met Bakhat, Bam, Golegole en Devendra de rivier
over om na een tijdje lopen de eerste lodge te bereiken in Thikedunga (Watstenen).
Het eerste halve uur was erg spannend, omdat dit de eerste echte wandeling in de
mand op de rug van een nepalese porter was. Al
snel bleek dat onze ongerustheid over hoe het zou gaan in de mand, onterecht
was. Voor de Nepalezen was het lopen met de mand op de rug volgens eigen zeggen
een makkie. Maar wat wil je ook anders, jonge kinderen zie al lopen met van
alles in een draagmand op het hoofd. De
Nepalezen hadden er erg veel plezier in en reageerden met veel humor
op de vragen die door andere voorbijgangers aan ons gesteld werden.
“wat is er gebeurd”? was een veel gestelde vraag. Meestal was het antwoord
“het is zo”. Een van de porters verklapte later dat hij ook eens had gezegd
dat “ze net een zoon had gekregen en dat het met haar niet zo goed ging en dat
ze daarom gedragen werd”. Het tempo van de dragers lag zo hoog dat Martine met
grote voorsprong op ons lopers, de
toppen van de bergen bereikte, bij
afdalingen was de voorsprong nog groter omdat
de Nepalezen, gebruik makend van de zwaartekracht, ongeveer hollend de
paadjes afliepen en door af te remmen snel in disbalans kwamen. Langzaam lopen
was er daarom niet bij. Een spannend moment was een pad dat we moesten lopen,
dat onvoorzien, gedeeltelijk verdwenen was door een aardverschuiving. Er was
geen mogelijkheid om terug of om te lopen. Zelf klauterde ik min of meer met
moeite achter Bam de drager aan, die Martine op de rug had. Hij gaf geen krimp
en klauterde zelfverzekerd langs de terrassen en stenen omhoog tot waar het
officiële pad weer liep. Ook hebben
we een gedeelte van de geplande route niet kunnen lopen omdat er erg veel sneeuw
was gevallen. De porters hebben nog wel geprobeerd om met pikhouwelen het pad
ijs- en sneeuwvrij te maken maar beslisten toch na 2 uur zwoegen dat dit pad
volgen met iemand op de rug niet verantwoord was. De hele trektocht heeft negen
dagen geduurd. Na de trektocht heb ik nog het oogziekenhuis in Pokhara bezocht
waar de stichting staaroperaties heeft gefinancierd, en in de toekomst een
sponsorpotje voor brillen voor kinderen uit de bergdorpen wil financieren.
Ook heb ik bij Kathmandu twee
scholen bezocht waar we het speelmateriaal van de peuterklas gaan bekostigen,
ook heb ik gezinnen aan de rand van Kathmandu bezocht die ondersteund gaan
worden bij de betaling van schoolgeld. In veel Nepalese families is er op dit
moment geen vaste bron van inkomsten omdat er een soort burgeroorlog aan de gang
is, waardoor er veel minder toeristen naar Nepal komen. Vanuit de
toeristenindustrie hadden veel Nepalezen op een bepaalde manier een inkomen,
welke nu weggevallen is. Tot mijn grote verrassing bleek een Nepalese familie de
laatste week in Nepal voor mij een soort trouwfeest met mijn Mitini te hebben
gearrangeerd, compleet met speciaal voor mij gemaakte passende kleding, allerlei
lekker eten, met een brahmaanse priester en veel genodigden uit het dorp. Het
gevolg is dat ik nu ongewild en zonder moeite (groot)moeder ben geworden van
drie zonen en een groot aantal kleinkinderen. Het zal je maar gebeuren! Wil je
meer foto’s zien over de trektocht en de projecten van de stichting kijk dan
op www.fotoklik.net. Wil
je projecten van de stichting Nepal Sambandha steunen dan kan dit door een
bedrag te storten op rek.nr 3690.65557 tnv stichting Nepal Sambandha, Tijnje.
Wil jezelf eens met iemand in een draagmand door Nepal? Dan wil ik je graag bij
de uitvoering daarvan met raad en daad ondersteunen.
Namastee (nepalese groet)
Annette Reiling